Creutzfeldt-Jakob (CJD)

Creutzfeldt-Jakob (CJD) is een zeldzaamheid, degeneratief, en fatale hersenaandoening die leidt tot een snelle afname van mentale functie en beweging.1

Er is geen test voor deze zeldzame ziekte en daardoor, in de Verenigde Staten, verontreiniging wordt aangepakt met screening.2

U komt niet in aanmerking om te doneren als::

  • Vanaf januari 1, 1980, tot en met december 31, 1996, jij hebt uitgegeven (bezocht of woonde) een cumulatieve tijd van 3 maanden of meer, in elk land in het Verenigd Koninkrijk (Groot-Brittannië), Kanaal eilanden, Engeland, Falkland Eilanden, Gibraltar, eiland Man, Noord-Ierland, Schotland, Wales
  • Vanaf januari 1, 1980, te presenteren, jij een bloedtransfusie gehad in een van de onderstaande landen:: Frankrijk, Ierland, Kanaal eilanden, Engeland, Falkland Eilanden, Gibraltar, eiland Man, Noord-Ierland, Schotland, Wales
  • je hebt uitgegeven (bezocht of woonde) een cumulatieve tijd van 5 jaar of langer vanaf januari 1, 1980, tot en met december 31, 2001, in Frankrijk of Ierland
  • Als u hebt een dura mater (hersenen bekleding) overplanten;
  • Als u een injectie met humaan groeihormoon van de hypofyse van het lichaam heeft gekregen (hGH) (voordat 1985)
  • Als u eerstegraads bloedverwanten heeft die de ziekte van Creutzfeld-Jacob hadden

Het is belangrijk om in acht te nemen dat 85-90% van de gevallen kreeg zogenaamde ‘sporadische’ CJD, wat betekent dat de ziekte verschijnt, ook al heeft de persoon geen bekende risicofactoren voor de ziekte. Dit is veruit de meest voorkomende vorm van CJD.3 Deze sporadische ziekte komt wereldwijd voor, ook in de Verenigde Staten, met een snelheid van ongeveer één per 1 miljoen inwoners per jaar, Hoewel de percentages van maximaal twee gevallen per miljoen inwoners zijn niet ongewoon. Het risico van CJD toeneemt met de leeftijd, en bij personen ouder dan de leeftijd van 50 jaar, het jaarlijkse percentage is ongeveer 3.4 gevallen per miljoen.4

Theoretisch, CJD kan tussen mensen worden overgedragen via injectie of, God verhoede… consumptie van hersenweefsel. Op dit moment, geen informatie suggereert dat CJD is overgedragen op een ongeboren kind of via moedermelk.5 6 7

Volledige inactivatie van CJD is een combinatie van chemicaliën en warmtebehandeling.8

Voor informatie over de bloeddonorprotocollen van verschillende landen zie: Reizen naar verschillende landen met betrekking tot de ziekte van Creutzfeldt-Jakob (CJD)

Milk banken volgen bloedbank richtlijnen. Evenwel, het is niet de algemene aanbeveling voor ouders om hun eigen kind geen borstvoeding te geven als het een cumulatieve tijd in de bovengenoemde gebieden heeft doorgebracht of daar een bloedtransfusie heeft gekregen sindsdien 1980.

Alstublieft openbaren elke reis of verblijf in het buitenland aan toekomstige ontvangende gezinnen voor hun volledig geïnformeerde keuzeproces.

_______________

  1. NIH - Factsheet Ziekte van Creutzfeldt-Jakob ↩︎
  2. Amerikaanse rode kruis - Diepgaande bespreking van de variant van de ziekte van Creutzfeld-Jakob en bloeddonatie Dit zijn bloedbank richtlijnen. Hoewel er geen bewijs is dat bloed van mensen met sporadische CJD besmettelijk is, studies hebben aangetoond dat besmettelijke prionen van BSE en vCJD kunnen zich ophopen in de lymfeklieren (die witte bloedcellen te produceren), De milt, en de amandelen. Deze bevindingen suggereren dat bloedtransfusies van mensen met vCJD de ziekte zou kunnen overdragen. De mogelijkheid dat het bloed van mensen met vCJD besmettelijk kan zijn heeft geleid tot een beleid te voorkomen dat mensen in de Verenigde Staten om bloed te doneren als ze hebben verbleven voor meer dan 3 maanden in een land of de landen waar BSE is gebruikelijk. ↩︎
  3. NIH - Factsheet Ziekte van Creutzfeldt-Jakob ↩︎
  4. CDC - Creutzfeldt-Jakob, Klassiek (CJD) ↩︎
  5. NHS- Is CJD besmettelijk?? ↩︎
  6. Volksgezondheid Engeland – Informatie voor mensen met een verhoogd risico op CJDpdf-afbeelding ↩︎
  7. Volksgezondheidsagentschap van Canada – Klassieke ziekte van Creutzfeldt-Jakob in Canadapdf-afbeelding ↩︎
  8. N. N. Damani, Een. M. Emmerson. Handleiding van Infection Control procedures. blz. 169. 2003. Print. ↩︎